Zgodnie z art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego prace budowlane można rozpocząć wyłącznie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem odstępstw ujętych w katalogu zamkniętym robot, a wymienionych w art. 29-31 Prawa budowlanego.
Ostateczną decyzją jest ta, od której nie przysługuje odwołanie do organu drugiej instancji. Może to więc być decyzja organu pierwszej instancji, od której nie zostało wniesione odwołanie w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie lub decyzja wydana w trybie odwoławczym przez organ drugiej instancji. W przypadku pozwolenia na budowę decyzja staje się ostateczną, gdy na strony nie wniosą odwołania od orzeczenia starosty lub prezydenta lub w przypadku gdy wojewoda rozpatrując odwołanie podtrzyma decyzję organu pierwszej instancji w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę.
Zgodnie z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, zarządcy nieruchomości lub użytkownicy wieczyści znajdujących się na obszarze oddziaływania obiektu, będącego przedmiotem tego postępowania. Obszarem oddziaływania obiektu jest teren wyznaczony wokół danego obiektu na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w jego zagospodarowaniu.
Zakończenie robót budowlanych, a pozwolenie na budowę (Legalizacja samowoli budowalnej)
Ważne tezy sformułował Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 marca 1993 r. (ARN 2/93, LexPolonica). Wynika z nich, co następuje: w sytuacji gdy roboty budowlane zostały wykonane, wydanie pozwolenia na budowę jest bezprzedmiotowe.
W takiej sytuacji organ administracji powinien rozważyć w pierwszej kolejności, czy nie zachodzą przesłanki do nakazania przymusowej rozbiórki obiektu budowlanego. Jeżeli takie przesłanki nie występują, należy dokonać legalizacji samowoli budowlanej po ewentualnym nakazaniu zmian i przeróbek, mających na celu dostosowanie obiektu do wymagań prawa budowlanego.
Legalizacja następuje przez wydanie pozwolenia na użytkowanie. Wydanie takiego pozwolenia ma ten skutek, że wcześniej popełnioną samowolę budowlaną uważa się za niebyłą (por. wyrok NSA z dnia 8 czerwca 1988 r. IV SA 297/88). Tezy te są aktualne w stosunku do samowoli budowlanych popełnionych przed wejściem w życie nowego prawa budowlanego z 1994 r. (art. 103 ust. 2) oraz do tych samowoli, do których będą mieć zastosowanie obecnie znowelizowane art. 50 i 51.
Zgodność z prawem i ochrona interesów osób trzecich i ewentualne protesty obywatelskie
Pozwolenie na budowę powinno między innymi zapewnić zgodność z prawem podejmowanej inwestycji, w tym ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich. Ochrona tych interesów najczęściej wiąże się ze sprawą odległości między budynkami. W przepisach odległości te z reguły są ustalone jako odległości minimalne. zob. Warunki techniczne jaki powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
Poza tymi granicami, a zatem poza ochroną prawną, wynikającą z norm prawa pozytywnego, pozostają natomiast protesty obywateli wyrażające ich osobiste zapatrywania, oczekiwania, postulaty i życzenia co do określonej polityki planowania przestrzennego, wzajemnych relacji między planowanymi lub realizowanymi inwestycjami a sferą ich indywidualnych wyobrażeń co do warunków normalnej egzystencji, wypoczynku, korzystania z dóbr przyrody itp.
Te oczekiwania, życzenia i postulaty powinny być brane pod uwagę przy udzielaniu pozwolenia na budowę i w odpowiednim stopniu uwzględniane, jeżeli nie stoi temu na przeszkodzie słuszny interes samego inwestora oraz względy gospodarcze i społeczne, w ocenie których terenowe organy są w pełni suwerenne. Nieuwzględnienie ich nie może jednak stanowić podstawy kwestionowania legalności pozwolenia na budowę, tj. jego zgodności z prawem.
Protest obywatelski nie realizowany prawnymi środkami wyrażania woli przez społeczność lokalną, jak np. w referendum lokalnym lub innymi instrumentami określonymi w przepisach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591), nie może krępować swobody działania organów administracji architektoniczno-budowlanej lub wymuszać zmian w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.
Artykuł zapożyczony:http://artykuly.com.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz